Baba tiyatrocu: Ferhan Şensoy. Anne tiyatrocu: Derya Baykal. Armut dibine düştü, o da oyuncu oldu. Fakat bu ailede kıtlığı çekilen tek şey meslek değil. İsim bulmakta da zorlanıyorlar. Ablasına babasının, kendisine annesinin ismini verildi. Yetmezmiş gibi şimdi yeni bir programa başladı, orada da annesinin senelerce sunduğu programlardaki gibi, ev içi pratik çözümlerin peşinde koşuyor. İkilemli soruların bu haftaki konuğu Derya Şensoy, durumu şöyle özetliyor: “Anası görünümlü, babası kılıklı bir kızım.”

◊ Aynı ailede iki Derya, iki de Ferhan var. Evde “Derya” dendiğinde ilk siz mi, anneniz mi “Efendim” diyor?
– Ya aslında biliyor musunuz bizde Deryalar ve Ferhanlar hiç karışmıyor. Konunun içeriğinden ve tonlamasından kim üstüne alınacağını biliyor. Sanırım dışarıdan göründüğü kadar karışık değil durum.
◊ Mutlu bir ailede abla olmak mı, kardeş olmak mı?
– Vallahi abla olmayı bilmiyorum. Onu Ferhan’a sormak lazım. Ama en küçük kardeş olmak mükemmel.
◊ Oyuncu bir anne-babanın kızı olarak… Sinema mı, tiyatro mu?
– Tiyatro. Ses Tiyatrosu’nda büyüdüm ben. Orası bizim evimiz, biz de bekçisiyiz.

◊ Takı takıntınız var. “Deryasal Takıntılar” diye koleksiyon çıkardınız… Kafaya mı takarsınız, kafayı mı takarsınız?
– Kafayı takarım ben genelde. Sevdiğim bir şeye, bir yere, birine…
◊ Gain’de “Evde Yap” isimli bir programa başladınız. Annenizi de benzer ev ekonomisi çözümleriyle tanıyoruz. Sizce bu durumu hangi atasözü daha iyi tanımlıyor: “Anasına bak, kızını al” mı, “Ana gibi yar olmaz, Bağdat gibi diyar olmaz” mı?
– Ana gibi yar olmaz, o ayrı. Ama ben “Anasına bak kızını al” lafının tam karşılığıyım. Hayatımda en çok şunu duymuşumdur, doğrudur da: “Sen ne kadar anası görünümlü, babası kılıklı bir kızsın!” (Gülüyor)